Page 183 - Voorwerk.indd

weerszijden met prikkeldraad was afgezet, waardoor dennentakken waren gevlochten.
Niemand kon zo van buiten de naakte mensen die over het pad werden gejaagd zien.
Deze schlauch is de plek waar Toon van Kalmthout een gedenksteen voor Selly Andries-
se heeft aangebracht. Bij de ingang van de ‘schlauch’, moesten ze bij een loket eerst
nog de kostbaarheden inleveren die ze zich niet al in de trein hadden laten afnemen.
De mannen en vrouwen gingen in aparte groepen door de ‘schlauch’, Aan het einde was
een gebouw zichtbaar, dat als badhuis was vermomd. Voordat ze dat ingingen moes-
ten de vrouwen eerst een afslag maken naar een barak met voor en achter deuren, In
het midden stonden lange banken met daarom heen SSers. Achter
de banken stonden joodse jongens met scharen waarmee de haren
van de vrouwen zouden worden afgeknipt. De vrouwen moesten wel
schrikken toen ze zo naakt aan de blikken van al die mannen werden
bloot gesteld en de jongens met de scharen zagen, maar wanneer ze
niet snel genoeg gingen zitten sloegen de SS-ers er met hun zwepen
op los. Zwijgend en in razend tempo moesten de jongens het haar
afknippen; dat duurde telkens niet langer dan een halve minuut. De
haren zouden later in balen verzameld worden en naar een firma in
Gedenksteen Breslau gestuurd om daar te verwerken tot vilten pantoffels voor de
Selly Andriesse.
bemanning van onderzeeboten en kousen voor spoorwegpersoneel.
Nog wisten de vrouwen niet wat hen vervolgens te wachten stond. Wij zijn vertrouwd
met het feit dat er mensen bestaan die moord op deze wijze en op deze industriële
schaal konden bedenken en uitvoeren. Maar dat waren deze mensen, die zo werden
behandeld, en hun tijdgenoten nog niet.

De vergassing
Op de deur van het gebouw waarin de gaskamers zich bevonden stond ‘Bade- und
Inhalationsraüme’ en op het eerste gezicht leek het daar ook op. Nadat men een trapje
op was gegaan, kwam men in een lange gang waarop aan weerzijden vier vertrekken
uitkwamen. Die hadden ieder een ingang om naar binnen te gaan en aan de andere
kant, dus in de buitenmuur van het gebouw, ook een deur. Aan het einde van de
gang was een installatieruimte waar de motor stond waarmee de koolmonoxide via
leidingen in de acht gaskamers kwam. In iedere gaskamer van ongeveer vijf bij zes
meter werden honderd mensen geperst. Nadat de deuren waren gesloten werd de
motor aangezet, waardoor het verstikkingsproces zich voltrok. Het duurde 20
minuten voordat de mensen waren gestikt. Tot 1300 personen werden tegelijkertijd
vergast.
De fundamenten van de gaskamer zijn eind 2014 gevonden, ruim 70 jaar nadat
de nazi’s de sporen van het vernietigingskamp hebben proberen uit te wissen.

Daarna werden door gevangenen de buitendeuren zo wijd mogelijk opengeschoven
en werden de lijken er met riemen uitgetrokken. Doordat er zoveel mensen in iedere
gas-kamer waren geperst, stonden de lijken nog rechtop. De meeste waren met
ontlasting

184 | E N T OE N W A R E N Z E W E G | JO DE NVE R V OL G I NG I N E E N N OO R D-L I M B U R GS S T ADJ E |

Hfdst-5.indd 184 21-10-18 16:39