Page 182 - Voorwerk.indd

Plattegrond Sobibor.

voor bij het verlaten van de barak waar de bagage werd ingeleverd hun vrouw, man,
vader, moeder, zoon, dochter, broer of zuster voor het laatst hadden gezien. Het uitkle-
den gebeurde vervolgens in de open lucht, of bij slecht weer onder een afdak. Mensen
waren toen nog niet gewend elkaar naakt te zien, ook niet binnen het gezin. Het moet
dus een uiterst pijnlijke en schaamtevolle ervaring zijn geweest dit nu te moeten doen.
Maar wie aarzelde werd toegeschreeuwd door de aanwezige SS.
Zodra deze groepen mensen de uitkleedplaatsen hadden verlaten kwamen daar
verschillende werkcommando’s in actie. Een daarvan bracht de achtergelaten kleren
naar een sorteerbarak achter de barak waar men de bagage had moeten achterlaten.
Een andere groep werkJoden moest de schoenen naar een andere sorteerbarak bren-
gen. Daar zou alles op maat en kwaliteit worden geselecteerd en van Jodensterren ont-
daan om, na te zijn gewassen en zo nodig hersteld, naar Duitsland te worden gestuurd
om er de bevolking mee te verblijden als schenking. Een derde groep verzamelde de
achtergelaten papieren en bracht die naar een plaats waar ze werden verbrand. Als
alles weg was, werd het terrein aangeharkt. Dit alles gebeurde in vliegende vaart, want
het terrein moest vrij gemaakt zijn voordat de groep kwam die nog in de volgende reeks
van elf wagons zat opgesloten en buiten het kamp wachtte. Zij werden pas uitgeladen,
nadat werkJoden de eerste reeks wagons grondig hadden gereinigd en die door de
locomotief weer buiten het kamp was gereden.
Degenen die zich hadden uitgekleed werden een drie meter breed en 200 meter
lang pad opgedreven, de ‘schlauch’, ook wel ‘Himmelfahrtstrasse’ genoemd, dat aan

| HOOF DS TU K 5 | DE DE PO R T A T I E I N APR I L 1943 | 183

Hfdst-5.indd 183 21-10-18 16:39