Page 184 - Voorwerk.indd

Linksonder de barak waar de haren van de vrouwen worden afgeknipt. Na de “knipbarak” vervolgt het pad
naar de gaskamer met een middengang met links en rechts vier kamers. Rechts daarnaast het smalspoor
naar de verbrandingsplaats. (Uit Ton Roozeboom, “De Nazi Moord Fabrieken”).

besmeurd. Nadat ze van gouden tanden waren ontdaan en ook was gekeken of zich in
hun lichaamsopeningen nog kostbaarheden bevonden werden ze naar de iets verder-
op gelegen verbrandingskuil gebracht, waarover een rooster van rails was gelegd. Na
de crematie werden de botten vermalen en de restanten kwam bij de as in de kuilen
terecht. Er zijn in totaal negentien van dergelijke kuilen met as gevonden. Het is niet
duidelijk of de crematie altijd op dezelfde plek plaats vond en de asresten over ande-
re kuilen werden verdeeld, of dat men de rails waarop de lichamen werden verbrand
steeds opschoof. De asvelden zijn opgegraven. Men is op dit moment bezig ze blijvend
te bewaren, door ze te bedekken met een twintig centimeter dikke laag stenen. Daar-
door zijn ze nu beschermd en men hoeft niet meer bang te zijn om botscherven in het
gras tegen te komen. Ook kan er niet meer op gepicknickt worden.

Bejaarden
Het is lang niet zeker dat alle naar Sobibor gedeporteerde Gennepenaren deze
behandeling hebben ondergaan. Het is goed mogelijk dat enkelen van hen op een
nog barbaarser wijze zijn omgebracht. Dat geldt vooral voor de bejaarden onder hen
die met het transport van 11 mei 1943 naar Sobibor zijn gegaan. Bij elk transport was
een deel van degenen die de trein moesten verlaten te zwak, te ziek of te gebrekkig
om dat zelfstandig te doen. Er werd degenen die dat wel op eigen kracht konden
geen gele-genheid gegeven hen daarbij te helpen. Die werden onmiddellijk in
beweging gezet. Zodra zij op een afstand waren dat zij niet konden zien wat er
verder op het perron

| HOOF DS TU K 5 | DE DE PO R T A T I E I N APR I L 1943 | 185

Hfdst-5.indd 185 21-10-18 16:39