Page 224 - Voorwerk.indd

woonplaats Schwerte gestuurd. Daar was inmiddels ook haar man Josef Kölling vanuit
Dachau weer aan gekomen. Hij kreeg als Duitser geen toestemming naar Nederland
terug te keren, maar stond wel in contact met zijn kinderen in Gennep.
Op 23 april stuurde het Centraal Registratie bureau voor Joden in Eindhoven aan
de gemeente het verzoek op te geven hoeveel Joden zich op dat moment in Gennep
bevonden. De burgemeester liet weten dat die er niet waren. Zodra dat wel het geval
was, zou hij dat melden. Op 18 mei liet hij weten dat Simon van Leeuwen inmiddels
was teruggekeerd.
Op 6 mei had gemeentesecretaris Jan Martens een verklaring van de burgemees-
ter van Gennep ondertekend dat door de Geallieerde Militaire Overheid vergunning was
verleend aan Gijssens, Petrus Gerardus, persoonsbewijsnummer G 41. 349666 tot ves-
tiging in de gemeente Gennep, in het pand Spoorstraat 123. Dit was het valse persoons-
bewijs dat Simon was bezorgd om met de rest van de Gennepse bevolking te kunnen
evacueren. Een andere had hij op dat moment niet en dat valse persoonsbewijs moest
hij dus gebruiken om ongehinderd naar Gennep te kunnen terugkeren.

Verklaring dat Petrus Gijssens (Simon van Leeuwen) vergunning was gegeven zich
weer te vestigen in Gennep.

Op zoek naar Anneke en Ellen
Op 24 mei was Arthur van Leeuwen terug in Gennep.
Hij ging natuurlijk onmiddellijk op zoek naar zijn vrouw Ellen en dochter Anneke. Die
laatste vond hij snel. Tussenpersoon daarbij was Lenie Stiemens-Werner, de vrouw van
Hans Stiemens, die als Nederlandse soldaat al op 10 mei 1940 was gesneuveld bij de
inval van de Duitsers. Tijdens de bezetting had zij voor de Joden een belangrijke rol
gespeeld, onder andere door de onderduik van Anneke te regelen en voor weer an-

226 | E N T OE N W A R E N Z E W E G | JO DE NVE R V OL G I NG I N E E N N OO R D-L I M B U R GS S T ADJ E |

Hfdst-8.indd 226 22-10-18 09:42