Page 269 - Voorwerk.indd
P. 269

Met  degenen  die  hun  leven
                                                           voor  de  vrijheid  gaven  kun-
                                                           nen  in  ieder  geval  niet  de
                                                           22  Gennepenaren  bedoeld  zijn
                                                           die werden vermoord omdat zij
                                                           Joden waren.

                                                           Veertig jaar later
                                                           Veertig  jaar  na  de  onthulling
                                                           van De Barmhartige Samaritaan
                                                           zou  het  plein  voor  het  nieuwe
                                                           gemeentehuis  naar  een  van  de
                                                           omgekomen  Gennepse  Joden
                  25jr na de onthulling van het monument werd het monument   worden  genoemd.  De  officieel
                  iets verplaatst, waarbij de koker opnieuw ingemetseld moest   nog  steeds  vermiste  Ellen  van
                  worden. We zien hier de kunstenaar van toen, Jacques Maris,
                  met in zijn handen de bewuste koker.     Leeuwen-Hoffmann  werd  het
                                                           symbool  van  alle  verdreven  en
                  vermoorde Gennepse Joden en van het verdwijnen van de eeuwenoude joodse gemeen-
                  schap uit Gennep. Wat was er inmiddels gebeurd, dat dit mogelijk maakte?
                      Toen het Ellen Hoffmannplein in 1995 tot stand kwam, was het beeld van de be-
                  zettingsperiode geheel gekanteld ten opzichte van dat in de jaren vijftig. Dit gold met
                  name ten aanzien van de Holocaust. Die ontwikkeling was in de jaren zestig op gang
                  gekomen, om te beginnen door de indringende publicaties van Jacques Presser en Loe
                  de Jong, en door buitenlandse TV-producties, zoals de serie Holocaust. Tegelijkertijd
                  veranderde in die periode ook veel op maatschappelijke terrein. De na de oorlog ge-
                  boren generatie zette zich af tegen de wereld van hun ouders. Daarbij paste ook een
                  andere kijk op de gebeurtenissen tijdens de bezetting. Steeds meer werd, ook buiten
                  Nederland, de vernietiging op industriële schaal die de Holocaust bleek te zijn geweest
                  gezien  als  een  dieptepunt  in  de  Europese  geschiedenis  van  de  twintigste  eeuw,
                  waaruit lessen moesten worden getrokken: Nooit meer Auschwitz.





                      Het initiatief van Wiel van Dinter
                      Inmiddels speelde in Gennep, los daarvan, nog iets anders. De herinnering, dat
                  daar kort tevoren nog een gemeenschap had bestaan van joodse families die geduren-
                  de meerdere generaties een duidelijke positie hadden ingenomen in de samenleving,
                  vervaagde steeds meer. Voor de stadshistoricus Wiel van Dinter was dit aanleiding zich
                  te  gaan  verdiepen  in  de  geschiedenis  van  de  Joden  in  Gennep.  Zijn  grondige
                  onderzoek leidde in 1990 tot de publicatie van ‘De Joden van Gennep 1650-1950’.







                  | HOOF DS TU K 8 | N A DE OO RL O G |                                       271



       Hfdst-8.indd   271                                                                   22-10-18   09:42
   264   265   266   267   268   269   270   271   272   273   274