Page 135 - Voorwerk.indd

Duitsers begrepen dat ze die indruk snel moesten wegnemen en vervingen de goede-
rentreinen door personentreinen. Dat zou zo tot in de herfst van 1942 blijven.
Onderweg werd gestopt op een station waar gelegenheid werd gegeven water te
drinken. Ook mocht men kaarten schrijven naar huis, die echter nooit zijn afgeleverd.
“Iedereen was opgewekt en vrolijk’ aldus een overlevende.

Goederenstation Cosel.

Oponthoud in Cosel
Aan de opgewektheid kwam plotseling een einde. In de late namiddag van za-
terdag 29 augustus stopte de trein in Cosel, 80 kilometer ten westen van Auschwitz.
Alle mannen van 15-50 jaar moesten daar uitstappen. Dat ging met behoorlijk veel
ge-schreeuw en geweld gepaard. Dit was de eerste keer dat de groep die zich op 25
au-gustus had moeten melden, met gewelddadigheid geconfronteerd werd. Tot de
groep van 158 mannen die uitstapten behoorden de drie mannelijke Gennepenaren,
Sjuul en zijn neef Walther Andriesse en Werner Hertog. Zij werden gedwongen op het
perron te gaan liggen, gezicht naar de grond. Uit de bagagewagon werd en
willekeurig gedeelte van de bagage op het perron gesmeten, waarna de trein verder
reed. Tot verbijstering van de overgebleven passagiers.

In Auschwitz
Degenen die in de trein waren achter gebleven kwamen in de nacht van 29 op
zondag 30 augustus op een goederenperron op enige afstand van het kamp in Ausch-
witz-Birkenau aan. De treinen met aangevoerde Joden reden toen nog niet het kamp

| HOOF DS TU K 4 | DE DE PO R T A T I E S I N 1942 | 135

Hfdst-4.indd 135 21-10-18 16:22