In 1434 "zag ie het levenslicht".

3 jaar na de verbranding van Jeanne D'Arc in Rouen, 1 jaar voor de Unie van Atrecht en 4 jaar na de stichting van de Orde van het gulden vlies werd de grote klok van de Martinuskerk door Peter van Trier gegoten.

Hij is dus bijna 600 jaar oud en is nog dagelijks zeer actief, luid en duidelijk.

	Hij weegt 850kg en is 1 van de 3 klokken die in de toren van de Martinuskerk hangen. De andere 2 klokken zijn kleiner en dateren uit de jaren 1646 (680kg zwaar) en 1652 (250kg zwaar), welke klokken door Hemony gegoten zijn. Dit oudste stukje Gennep moet al op de oudst bekend zijnde gravure van Gennep aanwezig zijn, de ets van rond 1575 van Braun Hogenberg. (zie hieronder. Voor grotere afbeelding, zie Gennep in gravures) De klok moet al in de kerktoren rechts op de gravure gehangen hebben. Helemaal links zien we trouwens de windmolen die op een van de torens van slot Lonenstein gebouwd is toen dat stadskasteel rond 1430 afgebroken werd en het materiaal gebruikt werd voor de verdere uitbouw van het Genneperhuis. Deze molen heeft eeuwenlang op deze plaats gestaan tot een fatale brand in de 19e eeuw. De molen is niet meer op deze plaats herbouwd, maar in het Gennepse aan de overzijde van de Niers. U raadt het goed: de molen "DE REUS". Nu weet u overigens ook, waarom de Molenstraat, Molenstraat heet; de straat voerde naar de molen. Links naast de molen op de gravure werd in de 20e eeuw de nieuwe Martinuskerk gebouwd, waar het oudste stukje Gennep zich nu bevindt.
De klokkenstoel in de Martinuskerk. De grote (luid-) klok en dus het oudste stukje Gennep hangt in het midden.	1 van beide andere klokken.
Bijna waren de klokken voor Gennep verloren gegaan toe in 1942 de duitsers, vanwege een tekort aan grondstoffen , de klokken wilden omsmelten. De kleinste 2 klokken werden uit de toren gehaald en afgevoerd naar een verzamelpunt in Tilburg. Onze klok was echter te zwaar en kreeg men niet uit de toren, nadat hij eenmaal uit de klokkenstoel gehaald was. Luiden kon ie toen niet meer. Gelukkig zijn de klokken uiteindelijk niet omgesmolten en konden ze na de nieuwbouw van de Martinuskerk aan de Zuid-Oostwal herenigd worden en in november 1954 was het drietal klokken weer herenigd in de toren van de nieuwe Martinuskerk. Van de actie van de duitsers in 1942 zijn enige unieke beelden:
	Hieronder volgen nog enige afbeeldingen en tevens van het verwijderen van de klokken bij de restauratie van de klokkenstoel in 1989. De restauratie was mogelijk geworden door een actie van het kerkbestuur met de klinkende naam: "dokken voor klokken"
1989 restauratie klokkenstoel
	Hier links zien we duidelijk de letter M op de luid-klok. Deze markering is nog door de duitsers aangebracht om aan te geven dat het een monument betrof, een "monumentale klok", en een klok om trots op te zijn (al maakt ie af en toe wel wat erg veel "herrie")

Bron: de informatie is voor het grootste deel afkomstig uit de gemeentelijke brochure "historische objecten in de gemeente Gennep" uit 1993. De foto's uit 1942 zijn afkomstig van het kerkmuseum in de crypte van de Martinuskerk, waar een aantal foto-albums ter inzage van de bezoeker aanwezig zijn.

 

Terug naar de BEGINPAGINA