Ik vermoed dat deken Huisman zijn eigen uitvaart mooi gevonden zou hebben. De kerk zat niet zo vol als verwacht/gevreesd, maar was goed bezet. De gehele uitvaart was een uiting van respect en dankbaarheid voor en jegens de deken. De acolieten die de kist op de schouders de kerk in en uit droegen, zodat de deken niet de kerk in gerold zou hoeven te worden. En later op de begraafplaats droegen ze hem weer de lijkwagen uit en na de ceremonie naar het graf, waar de acolieten de kist zelf in de aarde lieten zakken. De bestuurder van de lijkwagen was bijzonder. Want wat velen niet opgevallen zal zijn, is, dat dit dezelfde persoon was, die hem al zo vaak gereden heeft (bv in de carnavalsoptocht, Tonny). Tonny wilde graag ook deze laatste rit met de deken maken. De vendelgroet van het gilde, de laatste groet met het vaandel, welk op de begraafplaats nogmaals gebeurde maar dan met het vaandel van de harmonie. De kelk die de deken van zijn moeder gekregen had, die een speciale plek had tijdens de uitvaart en tijdens de celebratie door de priesters gebruikt werd. Bombakkes, die voor de orde zorgde en langs het gehele traject 2 aan 2 een erewacht vormden, waarbij de steken werden afgezet bij het passeren van de deken. De vlaggen halfstok op de Markt en voor het oude stadhuis. De deken wilde een vrolijke mis met weinig toespraken, maar hij heeft een serene mis met weinig toespraken gekregen. Er was zang van het dameskoor begeleid door Steven op het orgel. (Ze zingen trouwens erg goed). Tijdens de tocht naar de begraafplaats en bij de ceremonie daar was het weliswaar guur, maar droog. Dat had de deken weer mooi geregeld. Alleen de harmonie en het gilde werden net voor de tocht naar de begraafplaats getracteerd op een fikse hagelbui toen ze na de mis opgesteld stonden voor de kerk. Na de uitvaart was er voor iedereen koffie en een sausijzebroodje bij PicaMare.