Gennepse koren laten van zich horen.

Dat zijn de koren: Genneps Vocaal Ensemble, Vocalgroup Goldies, Popkoor Cheers, Smartlappenkoor Suuk-7, Con Colore

In februari was het dan eindelijk weer zover. De koren mochten weer gaan repeteren. Zo ook de Gennepse koren. Na bijna 2 jaar pauze konden de repetities weer beginnen. De sociale contacten konden weer opgepakt worden. De stem weer ontwikkeld. En hoe dat uitgepakt heeft lieten de koren horen bij het CORONA-AFSCHEIDSCONCERT op zaterdag 28 mei a.s. van 13.50 – 17.00 uur op de Markt in Gennep.

Een paar sfeerplaatjes van gennepnu.

1942 was een van de koudste winters ooit. En dat midden in de oorlog. Er waren grote tekorten en er was nog geen centrale verwarming. Op het allerkoudste moment besloten de nazi's tot de "Endlösing" voor de Joden, hetgeen zou lijden tot de grote massamoord van WOII. Dankzij het familie-album van Elemans hebben we beelden van het Gennep van toen. Ik heb daarom een special gemaakt over die horrorwinter van 1942. special horrorwinter 1942

Men reed met een arreslee door de straten van Gennep.	de Maas was compleet dicht gevroren.	en er kon natuurlijk geschaatst worden op de Siep.

Ik wist dat de klokken in Gennep door de Duitsers in 1942 uit de torens van Martinuskerk, stadhuis en Hervormde Kerk verwijderd zijn om die om te smelten en het brons te hergebruiken voor de oorlogs-industrie. De grootste en oudste klok van de Martinuskerk werd niet meegenomen. Hiervan gaat het verhaal dat de klok te zwaar zou zijn geweest. Een ander verhaal is dat zelfs de Nazi's de klok te monumentaal vonden. De klok dateert immers uit 1432 en is het oudste voorwerp in het Gennep van 2022, dat nog steeds in gebruik is. De klok hangt met de 2 jongere klokken uit de 17e eeuw in de toren van de (nieuwe) Martinuskerk. De oudste klok is gemerkt met een grote M (van monumentaal). Ik ben in 2005 de toren op geweest en heb die klokken toen met eigen ogen mogen aanschouwen (en horen luiden boven in de toren. Dat was wel heel erg hard).

Ik heb een nieuwe special gemaakt over de verdwenen kerkklokken van Ottersum. In 1949 zijn in plaats van die 3 klokken, 4 nieuwe klokken ingewijd.

Als u de foto opent, dan kunt u de naam Ottersum op de klok geschreven zien

De special staat op de pagina "specials" (zie boven), maar is ook te openen via de volgende link: link naar de special over de verdwenen kerkklokken van Ottersum.

De Knarrenhof ging niet door, het honden-uitlaat-veld ging niet door, maar nu lijken er toch woningen te komen op het voormalige fietscrossterrein aan de Kalboerstraat tegenover de tennisvelden. Het is een particulier initiatief van een serie mensen (senioren) ondersteund door en met achtervang van Destion. Op de site van de gemeente kunnen we lezen: "Grondverkoop voor woningbouw (locatie Kalboerstraat): Koper (Destion) koopt grond voor 18 tot 22 woningen (mix van sociale huur en koopwoningen, CPO): woningbouwverenigingen Destion uit Gennep Destion beoogt te kopen van de gemeente ca. 3.500 m² bouwrijpe grond voor 18-22 woningen, incl. 2 appartementen aan de Kalboerstraat  GNP D 3598, ged.)." Het merendeel schijnt ook al verkocht te zijn (onder voorbehoud dat het door gaat natuurlijk). Ik zal een paar plaatjes uit het plan tonen:

Het plan

concept-plan	concept-aanzichten	voorbeeld plattegrond	de kale bovenverdieping

Na corona eindelijk weer eens het traditionele Hemelvaart-toernooi van Flamingo's. Het is al een heel stuk kleiner geworden dan in vroeger jaren, toen het toernooi van donderdag tot en met zondag was. Maar het blijft leuk. De zoektocht naar vrijwilligers voor alle hand- en spandiensten en de financiële risico's zijn ook voor Flamingo's een uitdaging. De tent was er dit jaar niet meer, zodat het afsluitende feest met DJ Hans buiten op het veld gebeurde. Een paar paatjes van gennepnu voor de sfeer-impressie.

Eric Berger, oud-burgemeester van Gennep. Ik zag gister het bericht voorbij komen dat gisteren, 24 mei 2022, dhr Berger overleden was. Hij was de 1e burgemeester van Gennep na de herindeling in 1973 en was 24 jaar burgemeester. Hij was ook erg actief voor de realisatie van museum het Petershuis. Daarom een paar foto's van dhr Berger.

Ondermeer de foto die gemaakt is toen bekend werd dat hij benoemd werd (hij was toen al burgemeester van Ottersum). De foto is uit 1972. Een foto van zijn inhuldiging in 1973. Een foto van de opening van het Hezelandcollege (nu Elzendaal) door bisschop Gijsen. De nieuwbakken burgemeester volgt de bisschop en de oude burgemeester Gilissen de trap op. Een foto bij de opening van de "VVV-caravan" op het kerkplein in 1974. Een foto van de toneelvoorstelling Maribel van Matigheid en Genoegen met ook Carla Dijkstra. Een foto bij het 70 jarig toneel-jubileum van Teun Metselaars in 1991 en tenslotte een foto uit 2009 toen dhr Berger een toespraak hield bij het 25jr jubileum van museum het Petershuis. Eric Berger RIP. Ik en erfgoed Gennep verliezen in ieder geval een trouwe volger.

Toen in 1972 bekend werd dat de (toenmalige) burgemeester Berger van Ottersum burgemeester van de nieuwe (ge-herindeelde) gemeente Gennep zou worden, maakte Wim Wolters voor de Maas en Niersbode bovenstaande foto van de nieuwe burgemeester.	In 1973 werd dhr berger officieel ingehuldigd en volgde de bordes-scene. De ambtsketen werd hem ongehangen door Jan Linders.	Een van de eerste plichtplegingen in 1973 was de opening van de horecatentoonstelling in zaal van Bergen.
En er was natuurlijk een sleuteloverdracht met carnaval. Niet één maar 4 prinsen moesten de sleutel in ontvangst nemen.	en ook hier was een bordes-scene	In 1973 werde het Hezeland college (nu Elzendaal) officieel geopend door bisschop Gijsen. Daarbij was natuurlijk oud-burgemeester van Gennep, dhr Gilissen, aanwezig. De nieuwe burgemeester, Eric Berger, met ambtsketen, volgde daarachter de trap op.
In augustus 1974 kreeg de VVV Gennep eigen huisvesting en wel in een oude caravan op het kerkplein. De openingshandelingen werden verricht door burgemeester Berger.	En hij was ook bij een toneelvoorstelling van Matigheid en Genoegen ("Maribel"). Hij praat hier met Carla Dijkstra, die niet alleen toneel speelde maar ook raadslid voor de VVD zou worden.	In 1991 kreeg Teun Metselaars (hier met zijn vrouw Zus Lueben) de "schaduw" uitgereikt door de Limburgse toneelbond voor zijn 70 jarig jubileum bij Matigheid en Genoegen. Burgemeester Berger was present.
	Landelijke bekendheid kreeg burgemeester Berger waarschijnljk het meest bij het hoogwater van 1993, waar hij zelfs met regelmaat op de Nederlandse tv verscheen. Zelf was hij erg trots op het Petershuis, dat mede door zijn inspanningen gerealiseerd kon worden. Op de foto spreekt hij in 2009 bij het 25 jarig jubileum van het Petershuis.

Sinds 11 mei 2022 zijn Gennep en Oeffelt een monument rijker, namelijk de monumenten ter herinnering aan de langste baileybrug ter wereld, die in 1945 door de geallieerden gelegd werd. De plechtigheid was afgelopen woensdag en was voor genodigden, waar ik niet bij hoorde helaas. Maar dankzij het ministerie van Defensie hebben we toch het verhaal en de foto's.

Min. van Defensie: "Twee bijzondere monumenten die zijn samengesteld uit panelen van een zogenoemde baileybrug sieren sinds vandaag de oevers van het Brabantse Oeffelt en het Limburgse Gennep. De gedenktekens vormen een eerbetoon aan de Britse major Edwin Hunt MVO en de Nederlandse reserve-luitenant ir. Constant Lambrechtsen van Ritthem. Beide mannen waren in het voorjaar van 1945 verantwoordelijk voor de bouw van de langste drijvende baileybrug uit de Tweede Wereldoorlog. Hunt en Lambrechtsen ontwierpen de meer dan een kilometer lange overspanning tussen Oeffelt en Gennep. Ook begeleidden ze de constructie. Voor de geallieerden vormde de brug over de Maas het sleutelstuk in de corridor op weg naar Duitsland. Zo konden ze eindelijk beginnen aan een van de grootste en belangrijkste operaties uit de Tweede Wereldoorlog: het Rijnlandoffensief oftewel operatie Veritable. Doel was om het gebied tussen de Maas en de Rijn vrij te maken van Duitsers. Dan de Rijn over te steken en door te stoten naar Duitsland, zo was het plan. Voor de operatie verzamelden zich rond Nijmegen een kwart miljoen militairen. Het merendeel moest zich een weg vechten door de slechts enkele kilometers brede passage tussen Maas en Rijn. Om daar überhaupt te komen was de Maas bij Oeffelt de eerste horde. De baileybrug was daarvoor dus cruciaal. Major Edwin Hunt MVO, 102 jaar oud inmiddels, en Nick Lambrechtsen, zoon van Constant Lambrechtsen van Ritthem (86) onthulden tezamen de monumenten."

We gingen op zondag 15 mei zelf een kijkje nemen bij de loswal

DE LANGSTE BAILEYBRUG IN EEN WEILAND

In de interessante TOPIC 1-22 staat een artikel over de langste baileybrug uit de WO-2, De brug is gelegd door de Britse engineers tussen Oeffelt en Gennep (febr. 1945). De foto die bij dat artikel staat is dezelfde als die welke ik afdrukte in mijn boek Gemeente Gennep in de Wereldbrand van 1995. Aan die foto zit een merkwaardig verhaal, dat ik u niet wil onthouden.

We gaan terug naar 1945. Ons gezin (vader, moeder, zus en ik) hadden oktober 1944 uit Gennep moeten evacueren. We waren na een barre tocht geëindigd in Loenen a/d Vecht. Het door de Duitse bezetters ingerichte evacuatiebureau moest ons evacuees binnen die gemeente onderbrengen. De aangewezen boer hield bij hoog en laag vol dat hij slechts voor drie personen plaats had. Na veel discussie en ruzie werd een oplossing gevonden. Ik (14) werd gescheiden ondergebracht bij de familie Steemers (ouders + zoontje Waldi van 6).

En zo gingen wij de hongerwinter in. Ik had het goed op dat adres. Ik kreeg een slaapkamer tweehoog op zolder. Mijnheer en mevrouw waren goed voor mij. Waldi was een slim ventje. Ik heb urenlang bij een potkacheltje de jongen een halve bibliotheek voorgelezen. 's Avonds als het donker was, had ik een taakje. Ik moest op zes adressen in Loenen een dun getypt blaadje door de bus duwen. Later heb ik begrepen dat het berichten waren van Radio Oranje. Mijnheer Steemers was een van de ‘doorgeefluiken'.

Zo gingen de weken voorbij. Mevr. Steemers stond erop, dat ik minstens om de andere dag mijn ouders ging bezoeken. Die zaten vanaf het nieuwe jaar na twee mislukte adressen op zichzelf in een knechtenhuisje bij een grote boer Van de Bos buiten Loenen. Boerin Van de Bos was een goedhartig mens en zorgde af en toe naast het gaarkeuken-eten voor wat aardappelen, meel en soms een ei. Ik liep een klein half uur door de felle, koude wind in mijn korte(!) broek naar Fât en Moet. Ik ging daar dicht bij het keukenkacheltje zitten om mijn koude knieën te warmen.

Hoe het met de oorlog ging, hoorden we niet. Er was geen stroom. En op de radio hoorden we alleen maar Duitse overwinningen. Mijnheer Steemers had verteld dat Gennep al bevrijd was. Maar hier in Loenen waren de Duitsers de baas. En het eten werd steeds minder. Meneer was een prof in het organiseren van wat voedsel. Hij kende alle boeren in en rond Loenen. Maar toch moest mevrouw in april iets nieuws op tafel brengen: suikerbieten en bloembollen. En het brood leek wel stopverf. Toen kwam er iets heel anders: Engelse vliegtuigen begonnen voedselpakketten uit vliegtuigen te ‘droppen'. Zweeds brood en cakes. Het smaakte als taart.

Toen ik op een aprilmorgen weer over de kale steenweg naar de boerderij Van de Bos liep, zag ik in het weiland blaadjes papier liggen. Ik sprong over de sloot om te kijken. Het waren aan beide kanten bedrukte biljetten met de titel De vliegende Hollander. Ik zag op de voorkant een foto en daaronder ook de woorden Oeffelt en Gennep . In de wei stond ik te lezen: een baileybrug? Nooit van gehoord. Als datum: 10 april 1945 . Ik nam het strooiblad mee om het mijn ouders te laten zien en helemaal door te lezen. Ik bewaarde het blaadje en nam het mee terug naar Gennep als een kostbaar kleinood.

Zo zag ik in april 1945 in een weiland buiten Loenen de foto, die ik vijftig jaar later uit ‘De Vliegende Hollander' in mijn boek zou opnemen. En die ik nu in Topic terug zie. Toen ik eind mei 1945 weer in Gennep terugkwam, ben ik gaan kijken. De brug was bij de Smitsdijk al ingekort. De brug eindigde toen bij de loswal aan de Maas. Een Britse soldaat stond daar op wacht. Ik vroeg hem in mijn beste Mulo-Engels of ik even op de brug mocht. Hij schudde van nee. Ik probeerde hem vergeefs te vertellen dat ik de luchtfoto gezien had. Hij knikte vriendelijk: Yes, Gennep bridge. Nee, deze benaming heeft het later nooit gehaald. Jammer.

Wiel van Dinter, 8 mei 2022

Naschrift Harm: ik kon helaas de krant van 10 april 1945 niet vinden, maar voeg hier wel 2 andere exemplaren bij van "de Vliegende Hollander"

Uitgave van 2 maart 1945

Uitgave van 7 mei 1945