Met verbazing heb ik middels het Gelderlander-artikel (link naar dat artikel) kennis genomen van de discussie in de Provinciale Staten van Limburg.

Maar even de feiten op een rijtje:

• Bij een dijk met de huidige normhoogte horende bij een kans van 1/250 per jaar op overstromen/bezwijken is de kans op overstroming van de lob 11,33% voor een periode van 30 jaar.
• Als de dijken verhoogd worden tot een niveau behorende bij een kans van 1/300 per jaar, dan is de kans op overstroming 9,53% voor een periode van 30 jaar.
• Als de dijken verder verhoogd worden tot het niveau behorend bij een kans van 1/3000 per jaar, dan is de kans op overstromen in een periode van 30 jaar nog maar 1%. Dit is de variant met de schuif.

Iedereen lijkt te hoop te lopen tegen de laatste variant, omdat de lob dan onder water zou worden gezet. De kans op overstroming van de lob is echter maar liefst 10x kleiner dan bij de wettelijke normdijken. De lob wordt dan telkens onder water gezet door de Maas en in geval van de schuif door de overheid. Dat klopt, maar het risico is wel 10x (!!) kleiner.

En er is nog een voordeel: bij de oplossing met de schuif kan aangevoerd worden dat de lob nood-overloop-gebied is en niet slechts overstromings-gebied. Bij een dergelijk gebied hoort een ruimhartige (vooraf afgesproken) schadevergoedings-regeling, zoals het rapport van de commissie Luteijn ook aangeeft. Zou het probleem van schadevergoeding ook uit de wereld zijn.

Het enige dat overblijft is het wantrouwen dat men blijkbaar heeft in de overheid en de angst dat die schuif eerder open gezet zou worden. Liever 10x vaker onder water dan afhankelijk zijn van de overheid lijkt het credo.

De variant met de schuif vergt een zeer forse extra investering tov de variant met de wettelijke normdijken. De lob krijgt zo meer veiligheid dan waar men wettelijk gezien recht op heeft. De argumentatie is dat de lob niet al veel eerder overstroomt, maar netjes droog blijft, tot een situatie van zeeeeeeer extreem hoog water. De lob kan dan de piek van dat water bergen, hetgeen niet kan als de lob al onder water staat. En dit kan ook niet als de schuif al eerder open gezet zou worden. Dat zou betekenen dat die forse extra investering in de lob met schuif voor niets zou zijn geweest.

Wat ik wel jammer vind, is dat de oude kern van Gennep en Gennep West niet die kans op extra veiligheid krijgt, die de lob wel krijgt. In Gennep zal bij hoog water (meer dan 1/300) water geborgen worden en iedereen die na 1998 gebouwd heeft geen recht/kans op schadevergoeding vanuit de rampenwet. De nog te bouwen KEC bv: de kans op een overstroming in een periode van 30jr is 9,58%. Ben benieuwd of de gemeente daarmee rekening houdt bij haar bouwplannen. Het zou misschien slimmer zijn om de nieuwe school op een terp van 1m hoogte te bouwen, of anders met een sousterrain eronder (dat voor allerlei schoolzaken gebruikt kan worden, tussen de overstromingen door). Na kerstmis 1993 was er een bezoek van notabelen aan Gennep om de schade te bekijken. Een van de reacties bij de sporthal was toen: "wie bouwt er nu een sporthal op zo'n laag punt". Het is misschien beter om lessen te trekken gemeente!

1 juni 2020: een stralende en warme lentedag. En na de corona lock down wordt het "normale leven" weer langzaam op gang gebracht.

Vanochtend om 10:00h was weer de eerste H Mis met parochianen in de Martinuskerk. Het aantal mensen was gemaximeerd tot 30. In de grote Martinuskerk zouden er overigens veilig wel 100 kunnen, maar regels zijn regels. In de kerk was met linten aangegeven waar men wel en waar niet mocht zitten. Kerkboekjes en knielkussentjes waren verwijderd om elk risico te elimineren.

En ook de terrasjes maken zich op voor het eerste publiek op 1 juni om 12:00h. De verwachtingen zullen hooggespannen zijn. Hoe druk wordt het en hoe zal het gaan. De terrasjes op de Markt en bij het Geveltje (of tegenwoordig Aard) zien er piekfijn uit. Verderop naar het zuiden zal het lastiger worden om het trottoir nog te kunnen gebruiken, want als er 1,5m afstand naar beide zijden gehouden moet worden dan is al een breedte van 3m nodig plus de eigen breedte. Maar de gemeente als vergunningverlener zal er wel over nagedacht hebben. En dan is er ook nog het nieuwe terras van Babbels op de vlonder bij de Niers. Goed bedacht.

Links het nieuwe terras in aanbouw op de vlonder. Met de glasvezels gaat het ook snel. 28 mei in de Bergstraat ging het even mis toen een gasleiding lek raakte en de brandweer moest assisteren om de boel veilig te houden.

Tweelingbroers Guido en Marc, pastoors van respectievelijk Gennep en Ottersum werden vandaag 40jr en dus gezamenlijk 80jr. Na de H Mis die Guido opgedragen had, gefilmd als digitale vervanging van de echte mis in deze corona tijden, werden de broers onthaald op koffie met gebak in de pastorie-tuin. En zoals te zien op de foto's ging het netjes op afstand volgens de richtlijnen. Behalve de broers natuurlijk, maar die voeren een gezamenlijke huishouding. De dag was al goed begonnen, want 's ochtends hadden ze eerst een ontbijt aan de deur gekregen en later in de ochtend was er ook nog een muzikale accordeon serenade door een van de vormelingen. Hopelijk hebben ze een fijne dat gehad.

Nog wat plaatjes, gemaakt door Do

Wiel van Dinter vervolgt zijn verhaal hoe hij persoonlijk de evacuatie en vervolgens terugkeer naar Gennep beleefde als 15 jarige jongen.

De GMC-wagen waggelt de bailybrug af. We zien twee Engelse soldaten op de brug onze auto nakijken. In de Genneper Molen is geen heel raam meer te zien en de muren zijn bezaaid met zwarte kogelgaten. We rijden de Niersstraat in. Het puin knarst onder de autobanden. Hopen vuil en rommel langs de kanten, ramen liggen er overal uit. Iedereen in de auto staart stom naar het uitzicht. De auto draait de Markt op en stopt daar. Een groepje mensen staat ons op te wachten. Een man verwelkomt ons en noteert alle namen. Ik kijk allereerst naar ons huis boven café Smits (in 2020 café de Typhoon): ramen eruit en bijna alle dakpannen weg. Je kijkt nu zo op de kapotte panlatten. Moeder kijkt lijkbleek naar boven. Dan zie ik oom Rien met een bolderkar staan.
	Protestantse kerk in 1945	zijgevel van het stadhuis

Boven
Mijn koffertje en andere spullen gaan op de kar. Vader wil eerst in ons huis gaan kijken. IK loop met hem mee. Het huisnummer 3 is verdwenen. De deur kan zo open. We klimmen de steile trap op, die vol puin ligt. Ik loop direct naar mijn slaapkamer. De vloer en het bed liggen vol kalk van het omlaag gevallen plafond. Ik kan zo door het kapotte plafond de blauwe lucht zien. Het bedmatras is vochtig van de regen en stinkt. Ik trek met moeite de la van de natte, afgebladderde kast open. De la is leeg. Mijn nog ongebruikte MULO-agenda, de boekjes van Dick Bos zijn verdwenen. De scapuliermedaille is ook foetsie.

Graven
Vader zegt tegen moeder dat van de rotzooi daarboven niks meer te gebruiken is. Alles naar de bliksem, zegt hij tegen oom Rien. We gaan op weg naar de Loodsstraat en maken op de Zandstraat een praatje met Jan Gerrits, onze bakker. We moeten naar de kant van de straat, als drie jeeps in volle vaart voorbij scheuren. Hier is blijkbaar hard gevochten. Totaal en half vernielde winkelpanden aan weerskanten. We lopen links de Middelweg in. Zo te zien is er hier minder hard gevochten, de ravage is mindererg. Links in de tuin van slager Lamers zie ik plotseling drie kruisen staan. Soldatengraven. Ook in de Loodsstraat zie ik net als in de Middelweg verschillende minder beschadigde huizen, die in gebruik zijn door Engelse soldaten. Gennep is dus bevrijd maar toch nog bezet.

Bewoonbaar
Ik trek de bolderkar door de Loodsstraat. Veel huizen zijn nog onbewoond. Die mensen moeten nog terugkomen. Grad Noij de melkboer is er al. Bij Anneke Thielen lopen soldaten in en uit. We komen bij opa's huis, nr. 36. Eén van de twee ramen vóór is dichtgeplankt, in het andere zit nog glas. Het raam opzij, van de woonkamer, zit ook dicht met planken. Via de achterdeur en de bijkeuken stappen we de keuken in. Het glas van het raam boven de aanrecht is gelukkig nog heel. Het raam aan de andere kant van de keuken is dicht gespijkerd met een triplex plaat. Oom Rien heeft het huis beneden bewoonbaar gemaakt.

Thuis
Moeder wil van de keuken de woonkamer inlopen. Ze staat meteen stil. De houten vloer is er niet meer, je kijkt zo op de balken. Oom Rien zegt dat de Engelsen in de bitter koude februari de vloer er blijkbaar uitgesloopt hebben om op te stoken en het een beetje warm te hebben.. Hij heeft drie dichte deuren ‘georganiseerd' en die over de balken gelegd, zodat je naar de gang kunt lopen. De trap naar boven is nog begaanbaar. Maar boven is het volgens oom Rien één puinzooi. Hij heeft al bossen stro gehaald en paardendekens bij het depot in de Genneper Molen, zodat we in de voorkamer met z'n allen kunnen slapen. Alle bedden zijn namelijk ergens anders naar toe gesleept.”Jezus, Maria en Jozef”, prevelt mijn moeder. Het zal voorlopig behelpen zijn. MAAR WE ZIJN WEER THUIS !

het ooit roemrijke station van Gennep	hetzelfde station, maar dan vanuit de Bergstraat gefotografeerd

Vader fietste op een geleende fiets van Loenen naar Utrecht, naar oom Jan aldaar. Die had contact gehad met oom Rien. Deze was in april vanuit het bevrijde Bakkeveen (Friesland) al naar Gennep teruggegaan. Hij had oom Jan via kennissen laten weten dat het huis van opa in de Loodsstraat bewoonbaar en leeg was. Ons bovenhuis op de hoek Maasstraat/Markt was zwaar beschadigd. Wij konden dus met ons gezin in de Loodsstraat terecht. (Opa (81) was in Laren N.H. in het bejaardenhuis van honger omgekomen.) Die wetenschap deelde vader het evacuatiehureau in Loenen mee.

Bericht
Dagelijks ging vader op het bureau informeren. Op 27 mei kwam via het Roode Kruis het verlossend bericht dat een aantal evacuees uit Gennep en Ottersum, waaronder wij, toestemming hadden naar huis terug te keren. Op 29 mei zou een auto klaar staan. Vertrek om 13.00 uur met alleen handbagage. Alsof we meer hadden…

Vertrek
Moeder drukte mij op het hart mijn ‘pleegouders' heel hartelijk te bedanken voor al die weken goede zorg. Mevrouw Steemers gaf mij een biezen koffertje mee, waarin mijn kleren zaten die ik niet aanhad. Ze had tranen in de ogen bij het afscheid, waar ik als jongen van 14 bedremmeld bij stond te kijken. Bij het gemeentehuis stond het groepje evacuees met hun schamele bagagespullen te wachten. Toen kwam er een militaire vrachtwagen aanrijden, een GMC-truck. Onder het zeildoek over de laadbak stonden drie banken tegen de wand. Daarop konden we zitten met de bagage voor onze voeten. Een paar mensen zwaaiden toen we wegreden.

Dialect
De stemming in de auto was opperbest. Na zeven maanden in den vreemde weer terug naar huis. We zouden wel zien wat we aantroffen. We gingen weer vertrouwde lucht inademen, konden weer dialect praten. ‘Ze' kregen ons niet klein.
We zagen in de opening boven de achterklep bomen en huizen achterblijven. Comfortabel zaten we niet; de vrachtwagen was niet gemaakt voor personenvervoer. Maar niet geklaagd, we gingen naar huis. Niets beter dan thuis! Je buren en vrienden weer zien.

Ravage
Onderweg stopt de wagen verschillende keren voor controle en komt een soldaat in de wagen kijken. Tussen Arnhem en Nijmegen staan we stil om een lange rij militaire wagens te laten passeren. De Waalbrug ziet er gehavend uit maar is nog intact. We rijden Nijmegen binnen. Het wordt doodstil in de wagen bij het zien van de verwoestingen links en rechts. En het houdt niet op. Als we de stad uitrijden kijkt iedereen bedrukt voor zich uit en denkt aan …thuis. Zo erg als hier toch niet asjeblieft!

Ook op mijn site nog maar een keer mijn betoog van facebook. Zie ook de special, die ik verleden jaar gemaakt heb over de lob: special Lob van Gennep

De projectgroep van de lob heeft een duidelijke opdracht: hogere dijken, waterberging en opleuken van de lob.
Er zijn 3 voorstellen gemaakt, waarvoor zienswijzen gevraagd zijn.

Het indienen van een zienswijze neemt dus de uitgangspunten van de projectgroep als fait accompli.
En dat is dus verkeerd.

Want: de lob is geen laag gelegen gebied en zeker geen rivierbedding en is dat in meer dan de laatste 1000 jaar ook nooit geweest.
Het hele uitgangspunt is dan ook verkeerd. Het heeft me veel moeite gekost om de projectgroep daar uiteindelijk van te overtuigen en vooral dankzij een brief van de minister van Verkeer en Waterstaat uit januari 1994, die ik opgeduikeld heb (lang leve internet). Maar het verandert niets aan hun opdracht. Die blijft dezelfde, hoe idioot ook, en daar kan de projectgroep niet zoveel aan doen.

Het probleem komt voort uit de rivierkaarten van 1998, waar de lob ineens tot rivierbedding gemaakt is. Wie die rivierkaarten in 1998 getekend heeft? Ik weet het niet, maar er deugt van alles niet aan. Het terrein voor de kerk van Milsbeek ligt op een hoogte van 14,65 m NAP, dat is 1,5 m hoger dan het water ooit gestaan heeft in Gennep. Het is ook 2 meter hoger dan de straat voor de kerk in Oeffelt.

Laaggelegen? Rivierbedding? Ammehoela. Zelfs bij het inrichten van de lob als waterberging zou er nooit water bij de kerk in Milsbeek staan. Grote nonsens dus.
Het aanwijzen van de lob als waterberging is dus een miskleun 1e klasse, maar waarschijnlijk wel een bewuste miskleun, omdat dat gebied er zo mooi lag: pal voor het begin van de bedijkte Maas (Mook).

Vervolgens is Gennep onder druk gezet om indertijd hiertegen niet te protesteren. En als klap op de vuurpijl werd vervolgens ook nog eens alle schadevergoedingsmogelijkheid vanuit de rampenwet uitgesloten.
Let wel: de kans dat er daadwerkelijk dergelijk hoog water komt is erg klein, maar het is op zijn zachts gezegd niet netjes om dat de gemeente Gennep en zijn burgers door de strot te duwen.

En nu: nu is de gemeente Gennep een van de leden van de groep die de lob van Gennep verder uitwerkt. En waar de wethouder zich de mond moet laten snoeren, omdat hij zich aan de communicatie-afspraken van de projectgroep moet houden. Er deugt werkelijk niks van.

Het beste is, dat de gemeente Gennep zich uitdrukkelijk terug trekt uit de projectgroep en zich ervan distantieert. Dit kan alleen al op basis van het feit dat de startbeslissing voor de lob niet deugt.
Daarin staat:
"het gebied is van origine volwaardig onderdeel van het rivierbed" en
"Het gebied van de Lob van Gennep behoort van oudsher tot het rivierbed, omdat het van nature laag ligt. Tijdens extreem hoog water stroomt dit gebied van oorsprong onder water"

En dat is dus onzin: Oude kern Gennep: ja, stukje oude kern Ottersum: ja, maar voor de rest: gewoon droog. (ik heb geen mening over Middelaar, want daarvan weet ik te weinig)

De startbeslissing van de verkenning deugt dus niet en daarmee deugt het hele project niet: terug naar de tekentafel dus en als gemeente Gennep zou ik me dus ook uitdrukkelijk distantiëren van het project.

Het allereerste en minste wat zou moeten gebeuren is het verwijderen van de bepaling uit de rampenwet dat schade in die zogenaamde rivierbedding niet vergoed wordt bij een ramp. Dit zou niet alleen voor de burgers maar ook voor de gemeente rampzalig zijn. Zelf de nieuw te bouwen KEC staat in de rivierbedding.

In 1998 mag de gemeente Gennep misschien opzij gezet zijn, maar het is beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. En er zijn heel goede gronden (zie hierboven) om het hele verhaal tenminste te heroverwegen. En als er dan een gebied opgeofferd zou moeten worden bij hoog water, dan tenminste met een heel goede schadevergoeding.

Tenslotte nog wat opmerkingen:

Het heeft weinig zin om tegen de projectgroep te schoppen. Die hebben de opdracht om het principe van normdijken en waterberging als uitgangspunt te gebruiken. Ook "zienswijzen" gebruiken dit als startpunt. Als je dan dus een zienswijze indient dan lijkt het of je die uitgangspunten accepteert. Ook de medewerking van de gemeente Gennep aan het project comprommiteert de gemeente, want men zou eerst bezwaar moeten maken tegen de uitgangspunten. Meewerken geeft aan, dat men die uitgangspunten accepteert: waterberging, lagere dijken dan aan Brabantse kant en geen schadevergoeding bij overstroming. Het feitelijke probleem ligt in Den Haag, bij de minister en de 2e kamer. De gemeente zou dit richting provincie en rijksoverheid moeten aankaarten. De Gennepse politieke partijen zouden dit via hun partij moeten doen.

De kaarten van de waterwet deugen niet, zoals blijkt uit het gegeven dat delen van het gebied die ruim boven elk hoog water gelegen zijn gewoon als waterberging ingetekend zijn.

Verder gaan met het huidige project zal grote problemen op kunnen gaan leveren, omdat delen van het gebied NIET als waterberging ingetekend zijn (Ven Zelderheide, Genneps Veld etc), maar wel in het projectgebied vallen.

Ook die zogenaamde "wettelijke normdijken" houden in dat de bescherming van Gennep en van de lob beduidend minder is dan van het lager gelegen gebied aan de westkant van de Maas, want die krijgen/hebben hogere dijken, terwijl ze notabene lager liggen! Het beschermingsniveau in Boxmeer, Oeffelt en Cuijk is maar liefst 1/3000 en dat is 10x hoger dan voor Gennep of de lob. Het beschermingsniveau bij Beers is zelfs maar liefst 1/10000 ofwel 33x zo hoog als voor Gennep (en dat terwijl daar de beroemde Beersche overlaat lag voor de ontlasting bij hoogwater in de Maas)

Bij een overstroming zal de gemeente Gennep het (juridisch en qua aansprakelijkheidstelling) voor de kiezen krijgen, want ze hebben plannen voor allerlei woningbouw zoals bv in Gennep West gemaakt, zonder daar uitdrukkelijk bij te zeggen dat die plannen in de rivier gemaakt waren. Niet wonen aan de rivier, maar blijkbaar wonen IN de rivier. Zelfs de nieuwe KEC (scholengebouw) wordt midden in de rivier gepland en gebouwd. En allemaal zonder schadevergoedings-mogelijkheid.

En zo is er nog wel meer op te merken. Dan dus beter eerst terug naar het begin. Schadevergoedings-uitsluitsel moet als allereerste weg. Dat is het minste. En dan vervolgens moet waterberging ter discussie gesteld worden, maar ook waarom men aan de Brabantse kant een betere bescherming krijgt dan aan de Limburgse kant.

Wiel van Dinter vertelt zijn verhaal van de bevrijding op zijn evacuatie-adres in Loenen, (gescheiden van zijn ouders en zijn zusje), de terugkeer naar Gennep en de eerste tijd in het half verwoeste Gennep, dat vol zat met geallieerde soldaten. Nu het eerste deel:

Zaterdag 5 mei 1945 barstte in onze evacuatieplaats Loenen a/d Vecht de feestvreugde los. Het bericht dat de Duitsers in Nederland daags daarvoor gecapituleerd hadden, was ook daar doorgedrongen. Als bij toverslag verschenen er roodwitblauwe vlaggen uit de ramen. Jong en oud droegen oranje mutsen en zwaaiden met vlaggetjes. Pim en ik, twee evacuatiejongens, dansten en zongen mee in de rijen Loenense jongens en meisjes. ‘Oranje boven' en het Wilhelmus werden eindeloos herhaald.

Zwart

De Duitsers en de paar NSB-ers in Loenen waren verdwenen, van de bevrijders geen spoor. Enkele Loenense jongens vertelden dat ze gezien hadden hoe een ‘Moffenhoer' bij de Grote Kerk kaal geknipt was in een kring van joelende mensen en daarna in optocht door het dorp gereden was. De Engelse bevrijders? Die kwamen een paar dagen later in een colonne militaire wagens over de Breukelenseweg door Loenen richting Amsterdam gereden. Een jeep stopte even. Voor het eerst zag ik een zwarte Britse soldaat. Hij deelde wat sigaretten en tjoklat uit, sprong weer in de jeep en racede verder.

Hospita En ik had last van …diarree. Mijn maag en darmen hadden wekenlang alleen maar klef brood en een brei van suikerbieten en tulpenbo llen gekend. Sinds een paar dagen waren er na voedseldroppings crackers, blikjes bonen en Zweeds wittebrood. Ik liep twintig minuten buiten Loenen naar het evacuatieadres van vader, moeder en mijn zusje. Ik zat op een apart adres, omdat de boer zei slechts plaats te hebben voor drie personen. Ik liep twee of drie keer per week daar heen om te kijken hoe zij het maakten. Mijn vader zei dat ik niet vaker moest komen omdat mijn hospita anders kon denken dat ik het bij haar niet goed had. Maar ik miste de drie erg.

voedseldropping in 1945

Bericht De evacuees ontmoetten elkaar 's zondags bij de kerk. Er was nu slechts één centraal gespreksonderwerp: kunnen we naar huis? Op het evacuatiebureau haalde men de schouders op. Er was geen verbinding met Gennep mogelijk. Rond 22 mei kwam het eerste bericht: terugkeer naar Gennep was slechts mogelijk na toestemming van de burgemeester in Gennep. Grote verslagenheid: wie wel, wie niet; waarom wel, waarom niet? Het evacuatiebureau in het Loenens gemeentehuis zou namen en adressen van de gezinshoofden doorgeven naar Gennep en nader bericht afwachten. Men toonde daar het volste begrip…

het toenmalige gemeentehuis van Loenen aan de Vecht

Op 18 mei stuurde Christian Willems een drietal foto's van begin jaren 80.

Begin jaren '80, weekend België naar de grotten Links / rechts / boven / beneden: Christian Willems / Frans Storms / Benny Leen / Edward ? / ? / Jaap Noy / Adri Leen / Koen Noy / Piet ? (De kok) Marcel de Haan / Niek Willems / Bart Peters / Jan Willem Reijnen / Wouter Peters / Herman ? / Maarten Daniëls	Begin jaren '80, kamp Links / rechts / boven / beneden: Jan Willem Reijnen / Wouter Peters / Ivo Breukers / Bennie Leen / Niek Willems / Christian Willems / Bart Peters	Begin jaren '80, kamp groep Bananowee's Links / rechts / boven / beneden: ? Teesink / Marie-José ? / Joyce Sauer / Mieke Noy / Francien ? / Birgit Holtermans

ofwel "Replay", zo heet de nieuwe speelgoedwinkel in Gennep, op de plek, waar het snoepwinkeltje zat. Waarschijnlijk dus een herkansing voor een nieuw leven (Novita) :-). Heel mooi, en hopelijk succesvol. Met de versoepeling van de corona-beperkingen, gaan ook andere dingen in de herkansing. Ik zag vanavond dat Flamingo's een training gaf op het grasveld achter Maria Goretti. De contact-beroepen, zoals kappers, pedicures en zo mochten afgelopen maandag 11 mei weer beginnen. En ook de restaurants en café's van Gennep bereiden zich voor op de herstart. Weliswaar nog steeds met beperkingen, zoals maximaal 30 personen binnen en 1,5m afstand, maar gelukkig wel een herstart. Het Geveltje heeft verandering aangekondigd en wordt "Aard". De verbouwing van het Kroontje bij hotel de Kroon is blijkbaar afgerond en ook het nieuwe etablissement "de buren" (oude pand Piet d'n Bekker en recent Novita) lijkt klaar voor de start. Bij Babbels waren buiten al looppaden aangegeven en waren de banken al op afstand gezet. De andere terrassen zullen wel volgen, maar we hebben dan ook tot het Pinksterweekend. Maar helaas dus geen volleybalfeesten of volleybaltoernooi volgende week met hemelvaart.

En de scholen zijn op 11 mei natuurlijk weer begonnen. Het parkeerterrein voor PicaMare stond ineens weer vol en er waren weer kinderstemmen te horen.		Ook Maria Goretti is weer van start gegaan	terwijl Elckerlyc inmiddels naar de Stiemensweg verhuisd is in afwachting van de bouw van het IKC of KEC. Ik hoop dat het hen daar bevalt.
De glasvezelkabels liggen inmiddels op steeds meer plaatsen. Na mijn eerdere opmerking dat ze de straat en trottoirs netjes achterlieten stuurde "de lange" me een foto van een ontbrekende trottoirtegel op de Julianalaan. Ik neem aan dat het een uitzondering was. Vraag me wel af uit welk land de gravers komen, want ze spreken geen Nederlands.			Ik zag een mededeling van de gemeente dat de informatietafel bij de Joodse begraafplaats (Davidlaan) aangevraagd is. Ik hoop dat de afbeeldingen wat kleurechter zijn dan die op de andere informatietafels, zoals deze bij de Zandpoort (Geveltje)
de bouw van de nieuwe 2 onder 1 kappers op het Pagepark gaat razendsnel. De foto links is van donderdag, de foto rechts van vrijdag.		ik heb begrepen dat naast het kinderdagverblijf (Madelief) een verzorgingscentrum voor (licht) dementerenden gebouwd wordt. Ook dat schiet al aardig op. Vandaag (vrijdag 15-5-2020) stond de vlag tenminste in top.

werd vandaag, vrijdag 8 mei 2020, hard gewerkt in Gennep. Na de persconferentie van Mark Rutte van afgelopen woensdag en de aankondiging van de versoepeling van de corona-maatregelen, lijkt de wereld ook weer een stukje vrolijker onder die stralende zon.

GeBra haalde een parkeervak weg, waarschijnlijk voor het terras van "de buren". Vraag me af of er dan ook € 7500 betaald moet worden. En ook hoe het straks moet als je langs de tafeltjes moet lopen. Wordt krapjes.. D66 pleit er weliswaar voor dat er meer ruimte aan terrassen gegeven moet worden, maar zou er graag wel normaal en veilig voorbij kunnen lopen als voetganger!	Bij Nillessen zijn breedplaten op stempels gelegd en waren ze bezig met de wapening van de vloeren.	en in het Pagepark waren ze de begane grond vloerplaten aan het leggen voor de nieuwe 2 onder 1 kappers
een stukje verderop werden de kanaalplaten voor de verdiepingsvloeren al gelost	en stonden de prefab-wand-elementen te wachten op de oplegger	en er wordt meer gebouwd op het Pagepark. Dit is naast Madelief.	en hier wordt een ooievaarsnest gebouwd, ook in Gennep
		en op verschillende plaatsen zijn ze druk bezig met het aanleggen van het glasvezelnet. Het gaat razendsnel en ik moet zeggen dat ze de trottoirs netjes achter laten.

Een bijzondere versie. Zonder publiek. En zonder de rozen die het publiek legt. Het was stil, zelfs de kraaien en roeken waren even stil om 20 over 8, toen de kransen gelegd waren door burgemeester van Beek en Theo Kersten, voorzitter van het burgerinitiatief.

de kransen liggen klaar		de BOAs houden de wacht	en de krans wordt gelegd.

De Barmhartige Samaritaan is en blijft toch het èchte oorlogsmonument van Gennep. Het is immers tot stand gekomen door initiatief vanuit de burgers van Gennep. Het geld is bijeen gebracht middels een collecte in alle buurten van Gennep en door giften van de Gennepse bedrijven. Er is zelfs een overzicht van het opgehaalde geld (in 1952). De gemeente heeft de sokkel betaald. Wat is er nu mooier en echter dan een initiatief vanuit de bevolking.

Het oorlogsmonument was in 1e instantie bedoeld voor de gevallen Gennepse verzetsmensen, maar dat werd later uitgebreid tot een monument voor alle mensen uit Gennep, die slachtoffer waren van WOII. En toen zijn de 2 slachtoffers van de politionele acties in Nederlands Indie nog toegevoegd. 53 mensen in totaal. De lijsten die gebruikt zijn staan hiernaast.

1946, de allereerste herdenking van de bevrijding en met de Schotten. De oorlogsgraven in Milsbeek werden bezocht en daarna was er een grote bevrijdingsoptocht in Gennep met wagens van de buurten, straten en andere gezelschappen. (de S was op bij de Loodsstraat :-) ). Aan het eind zien we ook nog koningin Wilhelmina die een bezoek brengt aan eht zwar getroffen Gennep en na afloop op het kapot geschoten station van Gennep weer op de koninklijke trein stapt.

5 mei vieren we de bevrijding of vrijheid meer in het algemeen. Op 4 mei herdenken wij. Dat is begonnen na WOII. Op 12 februari 1946, 1 jaar na de bevrijding van Gennep was de 1e herdenking. Dit was bij de tijdelijke herdenkingsplaats bij de Stadsherberg. Op 20 juni 1953 werd het definitieve oorlogsmonument "de barmhartige samaritaan" bij de Niersbrug onthuld. Van beide gelegenheden heb ik de filmpjes (met dank aan de filmers van toen, de gebroeders Jetten)

In deze tijd van afstand houden en hygiene, "was uw handen", is het leuk om eens 150jr in de tijd terug te gaan. Er was toen geen stromend water of centrale verwarming en zeker nog geen toiletrollen. Het was de tijd van de houten planken en beerputten. Op diverse plaatsen in Gennep stonden openbare waterpompen, waar mensen water konden oppompen en mee naar huis nemen. Ik vermoed dat ze vreemd zouden opkijken van de flessen met water , die we momenteel in de supermarkt kopen en dat je thuis aan een hendel draait en dat er dan ineens water komt. En ook nog warm water ook. Bij openbare gebouwen was dat al hetzelfde. Zo ook bij het station van Gennep. Binnen waren geen toiletten. Daarvoor moest men naar buiten naar "de privaten en waterplaats" ofwel de ple's en pishok.

Het stationsgebouw van Gennep met links het toiletgebouw	Bij het station in Gennep was ook een toiletgebouw. Het was in een tijd (1873) dat mensen op zijn best een houten hok buiten hadden met een plank. Dat was bij het station een klein beetje beter, maar niet echt veel beter. In het station zelf was niets. Er was een apart toiletgebouw, met maar liefst 3 heren-"toiletten", 3 dames-"toiletten" en 4 waterplaatsen (zo heetten toen nog wat we nu urinoirs noemen). Er was natuurlijk geen verwarming, geen water en geen toiletpapier. Wellicht dat er wat oude kranten lagen (?). Het "toilet" bestond dan ook uit niets anders dan een hokje met een deur, een plank om op te zitten, met daarin een gat met een deksel. We hebben de oude tekeningen uit 1870 van de privaten en waterplaats, zodat u zich er een beetje een voorstelling van kunt maken. De goede oude tijd?????? Het gebouwtje had de bombardementen en de gevechten van februari 1945 overleefd en stond dus nog na de oorlog.	zo zag het toiletgebouw er na de oorlog uit.
de bouwtekening van het toiletgebouw bij het station in Gennep	de plattegrond, enigszins vergroot	de dwarsdoorsnede, waar de zitplanken met het deksel de de afvoeren naar de beerput goed te zien zijn.

De beerput, waarin de faecaliën verzameld werden moest natuurlijk regelmatig leeg geschept worden met zo'n zinken emmer aan een lange steel. Ikzelf heb die in de jaren 60 ook moeten/mogen gebruiken voor het leeg scheppen van onze eigen beerput. De inhoud werd vervolgens in de moestuin ondergespit en diende als mest voor de groente van dat jaar.

Wiel van Dinter is in 1930 geboren en hoort dus bij de groep met het grootste risico. Zijn verhaal over hoe hij het beleeft (en zonder plaatjes). Wiel begon zijn arbeidszame leven 70 jaar geleden als onderwijzer op de Gennepse Martinusschool. Om toch wat plaatjes te laten zien onderaan een herhaling van de updeet van een jaar geleden over Wiel als mèster op de Martinusschool. Maar nu eerst zijn verhaal van vandaag::

PUZZELSTUKJE

Corona-virus is een van de meest gebruikte woorden vandaag de dag in Nederland. Ik behoor tot de meest kwetsbare groep en zit dus al weken in quarantaine. Laatst viel mij in, dat ik het woord corona al kende door mijn schoonvader. Hij kon op zijn gemak in zijn leunstoel gaan zitten en een coronasigaar opsteken. Dat was een hele ceremonie: sigaar tussen duim en wijsvinger, eraan ruiken, puntje eraf snijden, aansteken en kijken of hij goed brandde. En terwijl zich langzaam een wit askopje vormde, bespraken we de politiek.
Oom Harrie was een bierkenner. Je kon hem geen groter plezier doen dan hem op zijn verjaardag een paar flesjes coronabier schenken. Hij hield het glas omhoog of het schoon en nat van binnen was, schonk het dan voorzichtig in, controleerde de schuimkraag en nam dan voorzichtig de eerste teug.

Palmbomen
Een oud-pastoor wees mij er op dat er ook een Heilige Corona is. Ik dook in het Katholieke Encyclopediedeel uit 1934 en vond inderdaad de H. Corona. Een meisje van 16 in Damascus, die de Romeinse soldaat St. Victor in zijn martelingen wegens zijn katholiek geloof bijstond (2 de eeuw). Zij werd zelf daarop tot de marteldood veroordeeld. Sterke mannen bogen twee naast elkaar staande jonge palmbomen om tot de grond. Corona werd er tussen gebonden en op een sein werden de twee strak staande touwen doorgehakt. De martelares werd door de opverende bomen in tweeën gereten.

Verrassing
Wij in quarantaine wonen aan een drukke weg, maar nu een stuk minder. Behalve het voorbijflitsend snelverkeer een paar fietsers en e-bikers. We missen de moeders met kinderwagen, de joelende schoolkinderen en de wandelaars met rugzakje. Soms zeg ik: “Kijk, vrouw N.“ Een vrouw die haar aangelijnde hond uitlaat.Nu een bezienswaardigheid.
Naoberschap? De naaste buren zie je nooit. In al die weken niet één belletje. Buurtvereniging wel met een leuke geste: een bestuurslid lachend bij de voordeur met aan een lange stok met grijper een zakje chocolade paaseitjes.

Hobby
Wanneer je geboortejaar ver terug in de vorige eeuw ligt, wordt je vriendenkring steeds kleiner. Zo Jan en ik. Al meer dan zestig jaar vrienden. Zagen kinderen en kleinkinderen volwassen worden, vierden samen verjaar- en hoogtijdagen, ontmoetten elkaar in kerken en crematoria. We studeerden samen en eindigden na verschillende wegen in het zelfde vakgebied. Een van zijn grote hobby's was puzzels leggen. In hun woonkamer lag vaak op een tafel bij een raam een puzzelplaat in wording van 2000 stukjes. De laatste tien jaar ging zijn geesteskracht tergend langzaam achteruit. Hij belandde tenslotte met de puzzeldozen in een verzorgingshuis. Totdat nu zijn vrouw met de onheilstijding belde. De sluipmoordenaar Covid-19 had Jan in het tehuis na vijf dagen overweldigd.De dood had het laatste puzzelstukje van de 40 gelegd…

WieL van Dinter

		In 1950 werd Wiel van Dinter op 20-jarige leeftijd aangesteld als onderwijzer op de St Martinusschool. Zijn eerste klas was de 2e klas van het schooljaar 1950-1951. De klas zat boven in het achterste lokaal.
			De klas telde 42 leerlingen, waaronder 2x Martien van Schijndel (lijkt mij verwarrend trouwens), maar verder o.a. Joop den Boer, Han Albers, Loek Gilissen, Jan Holtermans, Bert vd Zeeuw en dus nog veel meer. Wiel schreef de namen achter op de foto, zodat deze voor de eeuwigheid bewaard zijn gebleven.
Mijn schooljaar 1953-54 met 51 (!) leerlingen. We zaten in het oude gebouw van de Jongensmulo St. Aloysius. Het klaslokaal zat stampvol. Ik ben er door de versleten houten vloer gezakt en heb een week thuis met het been op een stoel gezeten. (Mijn grootste klas was trouwens 56 leerlingen!)
het is weer een 2e klas met oa Harrie-Jan Metselaars, Tonnie Janssen, Theo Achterberg, Gerard van Duuren, Nol Noy, Jan Kroon en Han van Arensbergen en nog veel meer.
het team van april 1954
		De 3e klas van 1958 met oa.: André Vermeulen, Karel Goertz, TH v.d. Bogaert, W. Venhovens, G Bezemer, H Fleuren, Chris van Duuren, P. van de Heuy en nog vele anderen . Een klas met 50 leerlingen
Het team van 1958 v.l.n.r. boven: Henk Dohmen-Gé Braam-Sjaak Goossens-Jan Thissen zittend: Loed Janssen-Jan Dimmers-J.Beckers-G.Cup-Willie van Dinter		het team van 1960 v.l.n.r. boven: Theo en Sjaak Goossens-Gré Braam-Jan Marcelis onder: Henk Dohmen-Willie van Dinter-J.Beckers (hoofd)-G.Cup
		De combinatieklas 4b+ 5b in het schooljaar 1959-60. De schoolfoto is genomen in april 1960.
		een combinatieklas met "slechts" 38 leerlingen, waaronder Jopie vd Heuy, Victor Roulleaux, Fons van Sambeek, Fred Wubbels, Sj Noij, Jan Peters en veel anderen (zie hiernaast)

wordt momenteel gebouwd bij de blokhut. Want de oorspronkelijke blokhut is natuurlijk eigenlijk geen "blokhut". Het nieuwe gebouw in elk geval wel. Een stukje verderop op de Niersdijk is het mooi. Wel een beetje kaal aan de overkant van de Niers, waar de bomen omgezaagd en verwijderd zijn. Inclusief de omgevallen boom, waarvan ik me altijd verbaasde dat die nog steeds leefde. Nu is hij weg. En aan de Gennepse kant van de Niersdijk wordt driftig gebouwd.

de boomhut lijkt langzamerhand scheef te zakken	kaal. De stronken staan er nog en zullen wel blijven zitten	en er wordt gebouwd. Ook hier zijn bomen omgezaagd en zo te zien soms op het hekwerk terecht gekomen.

van bloemen op de Groes. Een mooi gezicht. Ook mooi is de wandschildering die Karline Linsen gemaakt heeft op de bouwschutting in de Zandstraat voor het voormalige pand van Nillessen, waar nu driftig gebouwd wordt.

Nol van Est maakte onderstaande 3 foto's van de kunstenares in actie.

Maar ook verderop in de Zandstraat is het mooi. Daar is het leegstaande pand, waar Zeeman zat, inmiddels betrokken door Snoep Kado. Een verrijking voor het straatbeeld. En natuurlijk zijn de lentebloesems overal schitterend.

bij het Ellen Hoffmannplein

maar ook bij mijn eigen huis. De boom is zelf armzalig en lijkt op zijn laatste benen te lopen, maar produceert wel elk jaar een bloesemzee.

Tenslotte een paar plaatjes van de stand van zaken bij Nillessen en een wachtrij buiten bij de apotheek, hetgeen momenteel de nieuwe realiteit schijnt te zijn geworden.

Dinsdag 14 april stond een grote bouwkraan opgesteld om materialen te verplaatsen	De kalkzandsteen blokken staan gereed. Vandaag (16 april) waren ze deze aan het lijmen.	Ook (uitgebloeide) bloesem. Deze paardebloem laat zien dat de natuur altijd overwint.	En bij de apotheek 4 mensen buiten aan het wachten op hun beurt. Maar goed dat er smartphones zijn om de tijd door te brengen tijdens het wachten. :-)

Het zijn rare tijden. Maar na meer dan 200 updates op facebook nu weer terug op mijn eigen site. Daar staan trouwens ook al alle meer dan 2000 foto's (en nog heel veel meer) die ik op facebook heb getoond.

In deze tijd van social distancing en dat de maatschappij piepend en krakend bijna tot stilstand komt maar waar ook een aantal essentiele onderdelen van de maatschappij topprestaties moeten leveren is wat vertier essentieel. Daarom zet ik regelmatig series van zo'n 10-15 foto's op facebook. Nu weet ik dat je op facebook aan de grillen van facebook bent overgeleverd en dat zaken niet altijd terugvindbaar zijn. Daarom heb ik al die foto's van de eerste 20 sets hier op mijn site gezet. (ze staan overigens al her en der op de site). Zoals altijd mogen de foto's voor eigen gebruik gedownload worden. Klik op onderstaande foto van het 35jr bestaan van de houtbewerkersbond in Gennep (mei 1952), dan krijgt u dit album. veel plezier. Vervolg (26 maart): inmiddels heb ik al een kleine 60 updates gemaakt op facebook en er zo'n 600 foto's en ca 12 filmpjes op gezet. Daarom wordt het onderstaande album bijgewerkt tot die ongeveer 600 foto's

link naar het album Maart 2020

Een heel bijzondere foto uit 1926, waarop we Gennep tot de nek in het water zien staan. Werkelijk alles tot het begin van de Steendalerstraat en de Bergstraat staat onder water. Ik heb hieronder foto's verzameld, die her en der op de site staan, die de overstroming van Gennep in 1926 verder illustreren. Ik heb op een foto wat punten gemarkeerd, zodat u zich wat makkelijker op bovenstaande foto kunt oriënteren. Deze foto met markeringspunten staat achter de volgende link: foto met landmarks.

Rijkswaterstaat heeft het overstroomde gebied van 1926 ingetekend. Een groot deel van NO Brabant stond blank en de groene Maas bij de Beerse overlaat "stroomde" weer eens. Aan onze kant stonden de kern Gennep, de oude kern Ottersum en Middelaar blank, maar de rest van wat nu de lob moet heten was droog.	Ottersum hield het ook niet droog. Op de voorgrond zien we het kerkhof, met daarbij de toenmalige kerk (die 10 jaar later aan de andere kant van de provinciale weg is nieuw gebouwd. Maar achter Ottersum zien we dat het droog is.	En ook Gennep stond blank. Links onder zien we van Arensbergen (nu de Dragonder) en linksboven de Martinusschool.
Emmastraat	Zandstraat	Bleekstraat (Pottenhoek) (we kijken richting de Niers en de Niersweg)
Nog een keer de Emmastraat, met op de achtergrond de hoger gelegen Bergstraat	de Kruisstraat	de Middelweg (foto richting de Zandstraat)
De Nierswal (Niersweg) thv de Nieuwstraat richting zuiden	De Nierswal thv de Nieuwstraat richting het noorden. Rechts op de achtergrond zien we de Gennepermolen	De Wal vanuit smederij Beckers. De bomenrij op de achtergrond markeren de Maasweg naar het veer.
Hoek Niersstraat-Markt	Emmastraat	de Spoorstraat thv de spoorwegovergang (nu rotonde) kijkend naar het noorden
De Zandstraat thv het Geveltje: het water begint te zakken	en ook in de (oude) Martinuskerk is het water gezakt en kan de schade worden opgenomen	Ook in de Gennepse Hei moesten nooddijken aangelegd worden om te voorkomen dat laaggelegen delen (zoals nu Willem Boyeweg, deel Pagepark ed) zouden overstromen.

Ik kreeg recent een mailtje van Harrie Mazeland, die nog eens in de historie (of het ontbreken van de historie) van de lob is gedoken en een goed gedokumenteerd stuk heeft gemaakt, dat die lob inderdaad pas zo'n 20 jaar oud is en dat het beginverhaal van de projectgroep, "laag gelegen, stroomgebied van de Maas, van oudsher... enz" niet deugt en dat mijn eerdere analyse dus ook deugt.

Ikzelf heb onder andere over dit onderwerp zelf een gesprek gehad met de projectgroep in hun kantoor in Ottersum (begin januari) en heb hen (hun juristen met name) ook duidelijk gemaakt dat ik het NIET met hun redenering eens ben, want die is in feite gebaseerd op de redenering dat in de stukken van 1908 en vooral de kaarten van 1916 niet wordt aangegeven waar het rivierbed precies loopt, maar enkel waar de bebouwings-beperkingen vanwege de rivierenwet niet van toepassing zijn in het rivierbed. En dus dat de rest (de lob dus) dan wel degelijk tot het rivierbed zou behoren. Het staat er inderdaad niet uitdrukkelijk, maar het is een wel erg ver gezochte redenering. Het zou namelijk bijvoorbeeld ook betekenen dat verderop van de Maas dan dus wel degelijk allerlei beperkingen voor bebouwing, begroeiing enz zouden gelden.

Maar gelukkig is dat mantra van "van oudsher rivierbedding", "laag gelegen" inmiddels uit de huidige stukken verdwenen. Het is helaas ook niet zo heel relevant, want een groot gedeelte van de lob is bij wet tot rivierbedding verklaard. En de wet geldt nu eenmaal. Bij het maken van de kaarten is men overigens ook nog eens onzorgvuldig geweest, want ook een aantal hoog gelegen stukken (bv 17m boven NAP) staan ook aangegeven als "rivierbedding. De rivierbedding van de kaarten stemt ook niet overeen met de vorm en afmetingen van de lob. Dat wordt ook nog een issue. Want bv de hele kern Ven Zelderheide ligt helemaal niet in de rivierbedding (volgens de huidige kaarten en huidige wetten), terwijl die er bij uitvoering van de lob ineens wel in zou liggen. Dat worden dus heel forse schadeclaims voor al die gevallen.

Het onderzoek van de schadevergoedingsmogelijkheden deugt mijns inziens ook niet, omdat redelijk gemakkelijk voorbij gegaan wordt aan het feit dat overstromings-schade tegenwoordig wel degelijk verzekerbaar is. Weliswaar niet overal, maar het is te verzekeren. En daarmee vervallen alle schadevergoedingsmogelijkheden vanuit de rampenwet, want indien de schade te verzekeren zou zijn, dan is schadevergoeding uitgesloten. Echter: overstromings-schade door inundatie (dus door een schuif), is weer uitgesloten in de verzekeringspolissen, waardoor de rampenwet ineens weer wel een mogelijkheid wordt. Tenminste, voor de gebouwen, die er al voor april 1996 stonden, want alles wat daarna gebouwd is, is uitgesloten in de rampenwet. Kunt u het nog volgen?

Ook een aardige is dat in de waterwet er geen bebouwingsbeperkingen zijn voor de gele gebieden, waarmee de kernen gemarkeerd zijn. Daar mocht je dus rustig in het zogenaamde "waterstaatswerk" bouwen. Je zou dan redeneren, dat je dan ook in aanmerking zou komen voor schadevergoeding. Maar dat is dus NIET het geval. Een aardig rommeltje.

Dan nog iets over al die oplossingsrichtingen die inmiddels afgewezen zijn. Ikzelf vind het kwalijk dat überhaupt de indruk gewekt is dat die opties serieus zouden zijn, want dat zijn/waren ze natuurlijk niet. Al die extra oplossingsrichtingen zouden ofwel veel te weinig bergingscapaciteit bieden ofwel technisch zeer moeilijk uitvoerbaar danwel zeer kostbaar zijn. Dat was van begin af duidelijk en dat heb ik de projectgroep ook duidelijk verteld begin januari. Hetzelfde gold indertijd voor de oplossing van de dubbele dijken want (a) het werkt niet (de dijken rond de kernen zijn even hoog als de buitendijken) en b) de waterstandsverlaging stroomafwaarts zou veel te gering worden, als die kernen droog zouden blijven. Er zou nog maar 3 of 4cm over blijven). Idem geldt volgens mij voor de huidige 2e oplossing met die verlaagde drempel. Want als het minimale beschermingsniveau 1/300 zou moeten zijn, dan is dat dus het niveau van de drempel. Zet volgens mij geen zoden aan de dijk voor een oplossing. Het zal dus gaan tussen de wettelijke normdijken en de oplossing met de schuif.

Over die laatste oplossingsrichting (de schuif) heb ik toch nog een vraag en een opmerking. Een vraag voor de projectgroep: er wordt gesteld dat het beschermingsniveau dan 1/3000 zou zijn (voordat de schuif open gaat). Maar aangezien het beschermingsniveau van de dijken aan de Brabantse kant maar 1/1000 zijn, moet het water daar dan al overal over de dijken lopen (en is de lob en de schuif dus helemaal niet meer nodig). Of wordt geredeneerd, dat de overhoogte van de dijk (voor golfslag ed) dan voldoende is om dat te voorkomen?? Een andere vraag is, of het niet mogelijk is om de onderzijde van de schuif op het niveau 1/300 per jaar te hebben. Dan is dat het tenminste gegarandeerde niveau, wat er ook met de schuif gebeurt. Vraag is hoe lang die schuif dan zou moeten worden (als deze oplossing realistisch zou zijn)

Een opmerking over de schuif richting de flop-club en NTDV: de schuif heeft pas zin, als de top van de hoogwaterpiek wordt afgevangen en dus op het allerlaatste moment. Als de schuif eerder open zou gaan is de lob vrij nutteloos voor het verlagen van de waterstand stroomafwaarts. Dan had men al dat geld niet hoeven te investeren in nog hogere dijken en in de schuif-constructie. Ervan uitgaande dat een schuif op de juiste manier wordt gebruikt, dan is de oplossing met de schuif wel degelijk de oplossing, die de beste hoogwaterbescherming biedt. (maar dan blijft het schade-vergoedings-verhaal en de evt zorg over de beweerde "vloedgolf"). Een vraag is vervolgens of een schuif met als onderste niveau het niveau behorende bij 1/300 per jaar wel acceptabel zou zijn (want dan is dat niveau tenminste gegarandeerd en is het dus altijd minstens zo veilig als met wettelijke normdijken)

We zullen zien, maar ik verwacht als uitkomst en zoals ik al eerder aangegeven heb, dat er gewoon wettelijke normdijken 1/300 per jaar komen, en dat het daarna aan de Limburgse kant gewoon over de dijken stroomt (maar niet aan de Brabantse kant, want die hebben een bescherming tot 1/1000 per jaar)

HET GENNEPERHUIS, de vestingwallen van 1620; Wiel van Dinter

Mijn opa
Grootvader Willem van Dinter was een oer-Gennepenaar. Hij werd in 1863 in de Houtstraat geboren. Hij kwam in zijn leven niet verder buiten Gennep dan Nijmegen, de stad die hij als jongeman lopend vanuit Gennep bezocht. Pas bij de evacuatie van Gennep op 16 oktober 1944 eindigde zijn trektocht in Laren (NH), waar hij februari 1945 (hongerwinter), 81 jaar oud, in een bejaardenhuis aan hongeroedeem overleed.

Verhalen Als jongen kwam ik graag bij opa, omdat hij boeiend kon vertellen over het Gennep van zijn vader Jan van Dinter en over zijn eigen jeugd. Over zijn school in de Doelen, het belletje trekken bij de dominee, het kattenkwaad uithalen op de Bleek bij de Niers en het op de loop gaan voor veldwachter Van Erp. Je zag het voor je, als hij de ‘grote brand' schilderde van de meelfabriek (voorganger van de Genneper Molen) die nog geen honderd meter van zijn thuis af stond.

Genneperhuis Zijn ogen glinsterden als hij het had over het zwemmen in de Niers met de omgekeerde onderbroek aan, het lopen door de Maaskemp-weien naar het Genneperhuis, onder het prikkeldraad doorkruipend. Ze gingen rovertje spelen tussen de struiken op de muurresten van de ruïne.

De wél
Opa speelde met zijn schoolkameraden op de wél . Aanvankelijk begreep ik dat woord verkeerd. Later kwam ik er achter dat het hier het Genneps meervoud van wal was. Zij speelden op de restanten van de aarden wallen in de vestingwerken rond het Genneperhuis! Die wallen dateren uit 1620, nu precies 400 jaar geleden.

Versterking
In de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) was het Genneperhuis nu eens Spaans dan weer Staats (Hollands). Vanaf september 1614 lag er een Staats garnizoen. Toen in 1619 de berichten steeds duidelijker werden dat de Spanjaarden de vesting wilden innemen gaf de Staten-Generaal in Den Haag opdracht het neutrale Genneperhuis weer te versterken. Tot uit de wijde omtrek werden contingenten arbeiders naar Gennep gedirigeerd om aarden wallen en grachten rondom het Maasfort te realiseren. Aannemer Christiaen Huygen (niet te verwarren met Chr. Huygen s ) begon in 1620 met het immense karwei. De zandheuvels tussen de Niers en de Bloemenstraat werden ervoor afgegraven.

Spaans
Toen de Spanjaarden in 1625 de vesting in handen kregen, had aannemer Huygen door gebrek aan geldzendingen uit Den Haag het karwei nog niet af! De Spanjaarden zetten het project met een uitgebreid en aangepast plan voort. Ze maakten de Maasvesting tot een van de meest uitgebreide en sterkste van Holland. Mijn grootvader speelde dus rond 1875 op de resten van vergane glorie. Ongeveer in de tijd dat het Genneps Volkslied ontstond: Edele burcht zo fier en stevig…